پزشکی خانواده نوعی طبابت است که در آن پزشکان خانواده به صورت مستقیم با خانواده‌ها در تماس هستند و مراقبت‌های اولیه را بر عهده دارند.

پزشکی خانواده موجب دسترسی آسان به خدمات بهداشتی درمانی اولیه و پرونده پزشکی بیماران، اطلاع بیماران از پرونده سلامت خود و صرفه جویی در زمان دریافت خدمات پزشکی می‌شود؛ به طوری که بر اساس آمارهای جهانی اگر دولت، مردم و ارائه دهندگان خدمت همگام باشند و اجرای صحیح برنامه پزشکی خانواده و نظام ارجاع توسط متخصصان و نخبگان این برنامه انجام شود با استفاده از ۱۰ درصد کل هزینه‌های فعلی، ٩٠ درصد مشکلات سلامت قابل حل بوده و این کاملاً در راستای اقتصاد سلامت و کاهش هزینه‌ها است.

با همین رویکرد و سیاست بود که برنامه پزشکی خانواده در ایران نیز شکل گرفت و از دهه ۸۰ شاهد بودیم که بنای اجرای این برنامه در وزارت بهداشت، پایه گذاری شد. اما، در طول این سال‌ها، هرگز به سر منزل مقصود نرسیده است که دلایل گوناگونی در پشت پرده آن مطرح است.

اما، آنچه مسلم است اینکه همه دولت‌ها در ادوار گذشته بر اجرای برنامه پزشکی خانواده در کشور، اصرار و تاکید داشته‌اند؛ اما در دولت سیزدهم، به یکباره شاهد جایگزینی برنامه‌ای با عنوان برنامه ملی سلامت خانواده بودیم که با انتقادات زیادی مواجه شد و در نهایت، راه به جایی نبرد.

حالا و با شروع دولت چهاردهم، وزارت بهداشت قصد دارد دوباره به ریل برنامه پزشکی خانواده باز گردد.

مهدی زنگنه بایگی، سرپرست مرکز مدیریت شبکه وزارت بهداشت، در نخستین واکنش به تعیین تکلیف و سرنوشت برنامه پزشکی خانواده در کشور، گفت: تا قبل از پایان سال ۱۴۰۳، شاهد اجرای این برنامه در کشور خواهیم بود.

وی افزود: تقویت نظام شبکه در دستور کار قرار دارد و بر اساس توجه به ساختار، نیروی انسانی و تجهیزات، پیش می‌رویم.

زنگنه درباره برنامه پزشکی خانواده نیز گفت: جلسات تکمیل شیوه نامه برنامه پزشکی خانواده به صورت مداوم در حال برگزاری است و تمامی دستاوردهای قبلی برنامه را نیز لحاظ کرده‌ایم و این قول را می‌دهیم تا قبل از پایان سال ۱۴۰۳، برنامه پزشکی خانواده حداقل از یک نقطه کشور شروع شود.